Najpierw cię wznoszą do góry
żeby cię potem podeptać,
spieszmy się doceniać ludzi,
bo czasem za szybko musimy ich żegnać.
Najpierw cię wznoszą do góry
żeby cię potem podeptać,
spieszmy się doceniać ludzi,
bo czasem za szybko musimy ich żegnać.
Oceniać po czynach nie szeptach
nie masz z kim trzymać, nie idziesz za pędem,
w ukrytych krzykach pomiędzy ścianami
podcina mi skrzydła i myślę kim jestem,
Ej, jo, myślę kim jestem
W sumie gdzie jest moje miejsce,
w tłumie się duszę i tlenu brakuje,
na ziemi już nie ma go nawet w butelce.
Stany lękowe na chwilę znikają u mnie kiedy śpię,
ale jak otwieram oczy to czuję, że spadam jakbym codzień chodził we mgle,
jakbym zawiesił się w czasoprzestrzeni,
ktoś mnie uwiązał tu w swojej grze,
to żaden Squed Game ale wrażenie jest jakbym miał numer nadany jak cel.
Zanim zburzy się cały mój świat
Wstanę jeszcze raz by spróbować
Też przegapiłeś pare szans
Zawsze zacząć można od nowa
Jeśli czujesz życie jak ja
I że nie chcesz tonąć we łzach
Nawet kiedy nie widzisz światła
Pamiętaj że nie jesteś sam
Może niedobrze jest komuś zazdrościć,
ale muzyka mi każe być szczerym,
jeśli chce pani pogadać o nerwach
u mnie to gra jak orkiestra na cztery,
zanim policzę to cały się trzęsę,
za oknem słońce, nogi jak lód,
może za słabo krew pompuje serce,
znowu chce wstawać a zwala mnie z nóg.
Ostatni list piszę do fanów,
cały mój pokład tonie po brzegi,
czasem bym chciał na chwilę się cofnąć,
zanim przepadnę samotnie jak Yeti.
W życiu mam wszystko o czym marzyłem,
I to czego nawet nie było we śnie,
uśmiech zostawiam wam jak Robin Williams,
może już czas bym zobaczył śnieg.
Ze tillen je eerst op
om u vervolgens te vertrappen,
Laten we haasten om mensen te waarderen,
Omdat we soms te vroeg afscheid moeten nemen.
Rechter door daden, geen gefluister
Je hebt niemand om mee rond te hangen, je volgt het momentum niet,
In het verborgen geschreeuw tussen de muren
Clips mijn vleugels en ik denk dat ik ben wie ik ben
Hé, ik denk wie ik ben
Al met al, waar is mijn plaats
Er is geen ziel en zuurstof in de menigte,
Op aarde is het niet langer zelfs in een fles.
Angst verdwijnt een tijdje als ik slaap
Maar als ik mijn ogen open, heb ik het gevoel dat ik val alsof ik elke dag in mist loop
alsof ik in de ruimte was geschorst,
Iemand heeft me hier in hun spel vastgelopen
Het is geen geperste game, maar het voelt alsof ik een nummer heb toegewezen als een doelwit.
Voordat mijn hele wereld neerstort
Ik sta weer op om het te proberen
Je hebt ook een paar kansen gemist
U kunt altijd opnieuw beginnen
Als je je leven als ik voelt
En dat je niet in tranen wilt verdrinken
Zelfs als je het licht niet kunt zien
Onthoud dat je niet alleen bent
Misschien is het niet goed om iemand jaloers te maken
Maar de muziek zegt dat ik eerlijk moet zijn
Als je over zenuwen wilt praten
Voor mij speelt het als een orkest voor vier,
Voordat ik tel, tril ik overal
buiten het raam de zon, benen als ijs,
Misschien pompt het hart te weinig bloed,
Ze wil weer opstaan en slaat me van mijn voeten.
De laatste brief die ik aan de fans schrijf
Mijn hele dek zinkt naar de rand,
Soms wou ik dat ik even terug kon gaan
Voordat ik alleen als een Yeti vergeelt.
In het leven heb ik alles waar ik van droomde
En wat niet eens in een droom was
Ik laat je een glimlach achter als Robin Williams,
Misschien is het tijd om de sneeuw te zien.